Afscheid

Onze reis door de Verenigde Staten is weer ten einde. We hebben vanochtend de camper ingeleverd en zijn nu in het La Quinta Hotel in Tacoma. Morgen vliegen we terug naar Nederland met koffers vol spullen en herinneringen. We hadden een heerlijke tijd bij Amy, Dennis en de kinderen. Het afscheid viel zwaar, er werd menig traantje weggepinkt. Maar overmorgen zien we de kinderen in Nederland weer en dat is een hele troost.

Hartelijk dank aan de mensen (bekenden en onbekenden) die ons gevolgd hebben tijdens onze trip. Vooral bedankt voor de reacties en mailtjes, dat contact met het thuisfront hebben we erg gewaardeerd.

De rondreis was een fantastische ervaring en we zullen er nog een hele tijd van nagenieten (gelukkig hebben we de foto's nog). Over een tijdje ga ik weer Power Point presentaties van deze reis maken en rondsturen. Als je nog niet in het adressenbestand staat en er prijs op stelt om de presentaties te ontvangen, geef je mailadres even door aan: a.verhaaff@chello.nl

Crabbing

Zaterdag zijn we naar een Zomerkamp geweest waar Hannah in augustus een week heen gaat. Het is zo'n echt Amerikaans zomerkamp wat je ook in films en op tv vaak ziet. Het is prachtig gelegen aan een meer in de bossen. Een van de medewerkers geeft ons een rondleiding.

Zondag gingen Henk en ik naar Art by the Bay, een muziek- en kunstfestival. Er waren stands met allerlei kunstvoorwerpen die verkocht werden door de kunstenaars zelf. Op een podium traden steeds artiesten op, om het uur een andere. Twee ervan beluisterden we, ze waren erg goed. Ook de gebruikelijke eet- en snoeptentjes ontbraken niet.

Dinsdag na de lunch vertrekken we naar een deel van Camano Island waar we een prachtige bostrail gaan lopen met de hele familie en de hond. In het begin zijn er hele hoge naaldbomen, daarna verandert het bos meer in een loofbomenbos. Uiteindelijk komen we bij een meertje uit. Dan weer dezelfde weg terug. De kinderen plukken onderweg huckleberries, kleine rode besjes.

CRABBING

Vandaag (maandag) gaan we naar Camano State Park met de hele familie. De boot en de krabbenkooi gaan ook mee, want er moeten krabben gevangen worden. Als we bij het strand aankomen, gaat Dennis met Hannah en Madeline in de boot de krabbenval uitzetten. Het is een metalen kooi met een luikje. Als aas wordt een kalkoenpoot gebruikt. Als de krabben door het luikje gaan, kunnen ze er niet meer uit, dan zijn ze gevangen.
We maken een wandeling langs het strand, behalve Amy en Lorelai.
Bij het omkeren van grote keien langs de waterlijn, komen allerlei zeedieren tevoorschijn zoals kleine krabben, andere schelpdieren en zeesterren. We zien twee zeearenden in de bomen bovenaan de rotswand.
Als we terugkomen gaan we eerst lunchen aan de picknicktafel op het strand. Daarna wordt de krabbenkooi ingehaald. Er zitten een bende krabben in, waarvan 11 aan de criteria voldoen. Er mogen namelijk alleen krabben vanaf een bepaalde afmeting gevangen worden en het moeten mannetjes krabben zijn. De rest moet teruggegooid worden. Hannah pakt de krabben met het grootste gemak beet, ik doe het haar niet na. Madeline is er huiverig voor en moet eerst aangemoedigd worden voordat ze angstvallig zo'n levende knijptangenhouder beetpakt.
Dan wordt de kooi opnieuw geplaatst. Bij de tweede vangst is de oogst 5 bruikbare krabben.
Thuisgekomen worden de beesten gekookt door Amy en Dennis, Henk, de kinderen en ik gaan er daarna het krabbenvlees uit pulken. Amy maakt hiervan een heerlijk maaltje, het is weer smullen geblazen.

Aan Dennis heeft het niet gelegen

Kijk hoe Dennis naar zijn werk ging op zondag 11 juli 2010 en hoe teleurgesteld hij terugkwam.

Donderdag 8 juli 2010

Dinsdag voor de middag gaan we (Henk, Dennis, Hannah, Madeline en ik) naar de mooie speeltuin, gebouwd door vrijwilligers van Camano Island.

En alweer hebben we woensdag een prachtige zonnige dag.

Dennis heeft een rubberboot opgepompt en gaat met de meisjes het meer op. Ik waag me er niet aan, met de smoes: ik maak foto’s en kan niet met de camera in de boot. Opa blijft ook liever aan de kant. We zitten heerlijk in de zon of, als het te warm wordt, in de schaduw. Na een tijdje komt het bootje weer naar de kant en ze komen er allemaal met een natte kont uit.

Foto van Amy met Lorelai, gemaakt door Hannah

Zondag 4 juli 2010

Gisteren hadden we de 4-juli (onafhankelijkheidsdag) viering in plaats van vandaag. Het wordt gehouden op het eiland in het meer en het was weer een zeer geslaagde middag. Sue, Amy’s moeder was er ook bij.

Als we aankomen wordt ons gevraagd om te raden hoeveel cerial loops (soort ontbijtrondjes die je met melk eet) er in de pot zitten die daar op tafel staat. We doen allemaal een gok.
De barbecues staan al volop te gloeien, dus kunnen we meteen beginnen met het eten van broodjes met hamburgers, cheeseburgers en hotdogs. En er is een buffet met gerechten, meegebracht door de aanwezige gasten, het is echt smullen geblazen. Daarna nog langs het buffet met nagerechten en dan kan met de spelletjes begonnen worden.
Dezelfde ceremoniemeester als altijd leidt het geheel, hij doet het erg leuk. Als eerste is het spel eieren gooien aan de beurt en Hannah heeft mij gestrikt om daarbij haar partner te zijn. We moeten een rauw ei naar elkaar overgooien en na iedere geslaagde worp wordt een stap achteruit gedaan. Je bent af als het ei breekt. Ik zie het al voor me dat ik er onder de eierstruif vandaan kom. Er wordt nog wel twee keer gespeeld en de tweede keer komen we aardig ver, maar we komen er beiden gelukkig aardig schoon vanaf. Als volgende komt de stoelendans waar de kinderen aan mee doen en als laatste het kaasgooien.

Dan wordt de prijswinnaar bekend gemaakt van het raden naar het aantal loops. En wie denk je dat er het dichts bij zat? Ja hoor, Henk! Hij wint de prijs: twee extra lange spiezen voor de barbecue, inclusief Amerikaans strikje (foto).
Het was weer erg leuk, een echte Amerikaanse feestdag.

Na de party gaan Dennis, Hannah, Madeline, Henk en ik nog naar het strand waar we een mooie wandeling over de hobbit trail maken die deels langs het strand en deels door het bos loopt.

Zaterdag 3 juli 2010

Hier even een paar plaatjes van de kinderen Verhaaff in Amerika.

Gistermiddag ben ik met Dennis en de meisjes wezen zwemmen in het buurtzwembad. D.w.z. zij zwommen en ik heb foto's gemaakt van de waterpret.

Gisteravond waren we met z'n allen uitgenodigd bij Jill en Dave, een zus van Amy met haar man, voor een krabbenmaaltijd. Zij staan hier op Camano Island met hun camper in het State Park op de camping met hun kinderen en een stel vrienden, ook met kinderen. Ze hadden maar liefst 26 krabben gevangen. Die werden gisteravond in grote pannen op een vuur gekookt. Daarna was iedereen druk bezig om de krabben op te peuzelen in het bos rond het vuur. Er waren ook nog allerlei andere heerlijke gerechten en sausjes. De kinderen vermaakten zich prima in het bos. Daarna werden er nog marshmellows geroosterd. Wat een leuke avond!

Vandaag hebben we, een dag vervroegd, de 4 juli viering (onafhankelijkheidsdag). Morgen probeer ik daarvan een berichtje op de blog te plaatsen.

Vrijdag 2 juli 2010

Vandaag is onze laatste dag onderweg. We rijden vanuit Wenatchee door naar Camano Island.
We komen door het Beierse stadje Leavenworth, waar we al twee keer eerder zijn geweest, en rijden door het hoge smalle dal, waar de woeste Wenatchee River ons gezelschap houdt. Over de Stevens Pass en langs twee watervallen rijden we daarna het dal weer uit.
Dan komen we in meer stedelijk gebied, waar het ook steeds drukker wordt. Bij de plaats Everett duiken we de Interstate 5 (de snelweg) op en dan is het ongeveer nog een uur voordat we bij Dennis en familie aankomen.

We worden hartelijk begroet en beknuffeld en met Hannah en Madeline is het contact weer snel als vanouds. Dan wordt Lorelai bewonderd en natuurlijk geknuffeld, wat een schatje.
Het bijwerken van de weblog wordt even vergeten, vandaar dat het bericht een dag later geplaatst wordt.
Aan het eind van de dag genieten we van een heerlijke maaltijd en daarna gaan Dennis, Henk, Hannah, Madeline en ik nog even vissen hier om de hoek. Madeline is, zoals gewoonlijk, de enige die een vis vangt. De kinderen verliezen snel hun geduld om met de hengel te staan wachten en zijn bezig met van alles en nog wat, behalve met vissen. Hierdoor staan opa en oma regelmatig met de hengel langs de kant van het water.

De familiefoto moet nog gemaakt worden, daarvoor moet even tijd vrijgemaakt worden in het schema van Lorelai.

Omdat dit het eind is van onze rondreis, zet ik niet meer iedere dag een berichtje op de weblog, maar om de paar dagen. Dus volgers….. nog niet afhaken hoor, gewoon elke dag even blijven checken.