Maandag 31 mei 2010

Gisteravond een geanimeerd gesprek gehad met onze Amerikaanse buren op de camping. Zij zijn met twee gezinnen: 4 volwassenen, 5 kinderen en een hond. En dat allemaal in één camper die wel wat groter is dan de onze, maar niet veel.

De camping ligt aan een spoorlijn. Dat is geen probleem, ware het niet dat de treinen die ’s nachts voorbijdenderen dat onder luid getoeter doen.
Gisteren maakte ik melding van parkjes met Amerikaanse vlaggetjes. Nu zijn we erachter dat het kerkhoven zijn. Van een afstand ziet het eruit als een grasveld, maar van dichtbij zie je dat er verzonken tegels met opschriften in het gras geplaatst zijn. Zodoende kunnen ze er gewoon overheen met de grasmaaier. Hier lig je na je dood dus letterlijk onder de groene zoden.
Het landschap waar we doorheenkomen is zo plat als een dime (Am. dubbeltje) en op de radio draaien ze een nummer van Lois Lane. Het is dat er elektriciteitsdraden langs de wegen lopen, anders zouden we ons in Nederland wanen.
We komen voorbij de stad Toledo en zien de goedkoopste benzineprijs tot nu toe: $ 2,30 per galon (= 3,8 liter). Gelijk maar even onze slurpbak volgooien. (Even ter vergelijking: in 2008 betaalden we boven de $ 4,- per galon).
Tot nu toe was het zonnig, maar ineens begint het te betrekken. Er komt een dreigende donkere lucht aan, we zien het bliksemen en er steekt een harde wind op, die het zand omhoog blaast. Met in mijn achterhoofd de beelden van Discovery kijk ik benauwd om me heen of ik ergens een tornado kan ontdekken. Even later begint het te gieten, geen pijpestelen maar ouwewijven met klompen (hier dus cowboyboots).
Even plotseling als het begon, houdt het slechte weer ook weer op en schijnt de zon weer. Het radioprogramma wordt diverse malen onderbroken voor ‘thunderstorm warnings’.
Het wordt heuvelachtiger en we komen de staat Indiana binnen. We rijden van hieruit de Amish Culture and Crafts Route en algauw zien we de eerste Amish familie in een paard en wagentje. Ik stap gauw uit om een foto te maken, niet wetend hoe ze zullen reageren, maar ze lachen en zwaaien ons toe.
Aan de rechterkant van de weg is een speciale strook voor de wagentjes, te zien aan de paardenpoep die daar overal ligt.
We willen naar Shipshewana waar het Amish Market Center is, met huisstijl restaurants en winkels met handgemaakte produkten. Het weer slaat echter voor de tweede keer om, dus besluiten we dat morgen te gaan doen.
Op de camping aangekomen giet het weer en een van de medewerkers komt ons met een paraplu uit de camper halen om in te checken.

Zondag 30 mei 2010

Ten zuid-oosten van Cleveland hebben we overnacht. Omdat we weer de toeristische route langs het meer nemen, hebben we Oom Tom(tom) tijdelijk zijn strot omgedraaid.
Er volgt een hoop gekwijl onzerzijds bij het zien van de schitterende huizen in de buitenwijken van Cleveland (dat wordt straks de camper aandweilen).
Dan worden de huizen wat kleiner en volgen er een paar energiecentrales. We passeren het pittoreske plaatsje Vermillion, waar we even stoppen. Evenals bij een paar andere ‘viewpoints’ (uitkijkpunten).
Op een schiereiland vlakbij Sandusky vind je het enorme amusementspark Cedar Point, maar dat is niet aan ons besteed, dus laten we dat (in dit geval) rechts liggen.
Voor de kust ligt een aantal eilanden waarvan Marble Head er één is, het is via een brug te bereiken. We wandelen rond in het Marblehead Lighthouse State Park, een aardig klein park aan het meer (foto) waar Marblehead Lighthouse staat (foto).

We hebben twee jaar geleden niet zoveel gemerkt van Memorial weekend, maar nu des te meer. Het is overal tamelijk druk, maar het schijnt ook een toeristische streek te zijn en het is prachtig weer. Ook zijn overal vlaggen opgehangen. In sommige plaatsen aan elke paal langs de weg en in sommige parken(parkjes) zijn kleine vlaggetjes in de grond gestoken.

Zaterdag 29 mei 2010

Hartelijk gefeliciteerd John!

Vandaag hebben we een dag van kilometers vreten, we rijden een afstand van zo’n 395 km in zuid-westelijke richting langs Lake Erie.
We kiezen ervoor het eerste deel niet via de snelweg, maar de weg langs het meer te rijden. Het eerste deel gaat langs Niagara River. We komen door mooie woonwijken en omdat het zaterdag is, worden bij diverse huizen garage- of yardsales gehouden.
Verder rijden we langs Lake Erie. Het is een zgn. scenic byway (toeristische route). Een heerlijke rustige weg, waar je soms kilometers lang geen auto tegenkomt. We komen langs wijngaarden, de naam van de weg is danook ‘Wine Trail’ (Ina, Fred, Carla, Jan!!??!!). Af en toe hebben we een mooie blik op het enorme Lake Erie en we zien wat boten in de wei.
We snoeren oom Tom zolang de mond omdat hij ons met zijn bemoeizieke stem bij elke zijstraat de snelweg op wil schoppen.
Bij de plaats Dunkirk bekijken we een historic site waar behalve een historisch huis en vuurtoren (foto) ook een memorial site is met veel vlaggenmasten. De beheerder komt even een praatje maken en vertelt dat maandag, op Memorial Day, hier alle vlaggen gehesen worden en er een herdenkingsplechtigheid plaatsvindt.
We stoppen nog bij een mooi baaitje (foto) en rijden daarna de staat Pennsylvania in. Tot nu toe waren we (behalve een klein stukje door New Jersey toen we de camper ophaalden) alleen nog in de staat New York geweest.
In de plaats Erie willen we de Bicentennial Tower van ongeveer 65 meter hoogte op. We vinden geen lift, dat wordt dus trappen lopen. Het uitzicht valt tegen omdat het terrein waar de toren staat nogal industrieel is. Dan zien we boven dat er wel een lift is! Nou, dan hebben we in ieder geval onze lichaamsbeweging voor vandaag gehad.
Voorbij Erie gaan we de snelweg op en rijden even later de staat Ohio binnen. We sjezen door naar onze overnachtingsplaats in Streetsboro waar we een KOA camping hebben. Een mooie camping met een vis- en zwemvijver, waar druk gebruik van gemaakt wordt omdat het prachtig weer is.

De WiFi verbinding is hier niet erg goed, ik zal al blij zijn dat de tekst geplaatst kan worden. De foto's worden er dan morgen bij geplaatst.

Vrijdag 28 mei 2010

Wat leuk om uit zo’n onverwachte hoek een reactie te krijgen Paul en Marijanne! Dat poseren van Henk daar wordt aan gewerkt. Ik heb hem al zover dat hij zich af en toe omdraait voor een foto, zodat ik hem er niet altijd van de achterkant op krijg (Carla!) nu nog het lachje.

We vertrekken al vroeg voor ons tweede bezoek aan Niagara Falls. Het is niet zo gemakkelijk als gisteren om er een parkeerplaats te krijgen. Wel nog plaats genoeg, maar Memorial Weekend is begonnen en ze willen ons niet hebben, we nemen teveel plaats in (we betalen trouwens wel het dubbele).
Na even zoeken toch een plaats gevonden, dan op weg de brug over naar Canada. Vanaf de brug heb je al een subliem uitzicht op de twee watervallen en halverwege de brug loopt de Amerikaans-Canadese grens. Na een korte quiz en een stempel in ons paspoort aan Canadese zijde zijn we door! We wandelen langs de rim en verbazen ons over de enorme hoeveelheden water die aan de overkant naar beneden storten. Inderdaad schitterend vanaf hier Fred, maar aan de andere kant konden we ook zelf langs de rand lopen hoor.
We besluiten om hier de ‘Maid of the Mist tour’ te maken. Een boottocht die je vlak langs de onderkant van de watervallen voert. We krijgen allemaal een blauwe plastic cape aangereikt, bepaald geen overbodig attribuut voor deze tocht. Eerst gaan we onderlangs de Amerikaanse waterval en dan naar de Canadese Horseshoe Fall, waar we echt in de kom van de waterval varen. Wat een spectaculaire belevenis, zo tussen dat bulderende water. Natuurlijk sproeit het er van het water, foto’s maken heeft geen zin, maar je zou toch alleen maar een witte mist zien.
Als we terug zijn, gaan we nog naar het uitzichtsterras bovenop een gebouw en lopen verder langs de rim.

Als we terug lopen en de brug over gaan, moeten we daar $0,50 pp voor betalen. Aan Amerikaanse kant de gebruikelijke vragen en we lopen weer naar de parkeerplaats. Voordat we vertrekken nog even een lekker koel drankje en dan op weg naar een supermarkt voor onze boodschapjes.

Donderdag 27 mei 2010

Eerst dank voor de felicitaties i.v.m. de geboorte van Lorelai, ook voor je mailtjes Zus, leuk dat je zo meeleeft.

Via een weg die verhoogd langs het Seneca Lake loopt, rijden we noordwaarts en komen hierbij langs wijngaarden, -proeverijen en -verkooppunten (ideetje voor volgend jaar Carla, Jan, Ina, Fred?).
Dan westwaarts naar de Niagara Watervallen. We gaan eerst even langs de camping, waar ze ons een excursie naar ‘The Falls’ proberen aan te smeren. Nee, we gaan liever op eigen gelegenheid. Ook goed.
Net wat je zei Janine, de bebouwing van de stad loopt tot aan het State Park. We parkeren de camper en gaan het bijbehorende gebouw in waar we op de bovenste (9de) verdieping uitzicht op de omgeving hebben. Van de watervallen zie je niet veel, alleen een mist die erboven hangt.
Als we informatie vragen, probeert de vent achter de balie ook al een complete tour aan ons te slijten. Hij kraakt de trolley af die door het park rijdt, die zou onbetrouwbaar zijn en om de 2 uur rijden. Ik krijg argwaan en vraag of dit wel het Visitor Center is. Dan wijst hij op zijn tag waarop staat dat hij Visitor Center medewerker is. De tour maken we niet, maar gaan zelf op pad. Dan heeft hij algauw zijn interesse in ons verloren en draait zich om naar een nieuwe klant. Dit is dus niet het echte Visitor Center, maar gewoon een commercieel bedrijf.
We lopen het State Park in en daar is het echte Visitor Center. We kopen er gelijk de kaartjes voor de Trolley ($ 2,- pp en je krijgt er nog een modieus knalgroen plastic armbandje bij). Hiermee kom je bij alle uitkijkpunten van het park en hij rijdt ongeveer om de 15 minuten, we hebben er veel plezier van.
Ina, ik kan me goed voorstellen dat je de watervallen kleiner vond dan je gedacht had. Je komt hier met enorme verwachtingen en je ziet de watervallen (aan de Amerikaanse kant) steeds vanuit een nogal scherpe hoek. Je hebt eigenlijk nooit een goed frontaal overzicht op de twee watervallen, zoals je altijd op de plaatjes ziet.
Dat neemt niet weg dat het een geweldig indrukwekkend natuurwonder is. We bekijken de watervallen vanaf diverse punten en gaan een observation tower met een uitzichtdek op. Van hier kun je weer met een lift naar beneden tot vlakbij het geweld van de neerdonderende watermassa. Natuurlijk worden we natgesproeid, maar dat is wel een lekkere verfrissing. Het is weer behoorlijk warm, maar we klagen niet, we zijn er blij mee.
Morgen gaan we weer en dan willen we de boottocht maken die tot dichtbij de Canadese Horse Shoe Fall gaat. En misschien gaan we Rainbow Bridge over naar de Canadese kant om van daaruit het natuurwonder te bekijken.
Wordt vervolgd.

Woensdag 26 mei 2010

Door de groene heuvels rijden we naar Bethel. Hier heeft in 1969 het Woodstock Festival plaatsgevonden. Het was oorspronkelijk gepland in de plaats Woodstock, maar daar trok men op het laatste moment zijn keutel in. Aangezien al het pr-materiaal al gedrukt was, heeft men de naam ‘Woodstock’ Festival aangehouden.

Er is een monument geplaats (foto) bij de plek die is bezocht door meer dan 400.000 mensen. Er is opgetreden door een groot aantal artiesten van niet gering kaliber. We zijn er de enige bezoekers, het monument stelt niet veel voor, toch vinden we het heel bijzonder op zo’n rock-historische plek te staan.
Als we verder rijden, worden de heuvels hoger. We zitten in de uitlopers van de Catskill Mountains. We zouden door het zuidelijk gedeelte van deze groene bergen rijden, maar daar dacht Oom Tom(tom) anders over. We hebben het te laat in de gaten en rijden over binnenwegen langs stroompjes, meren en rivieren.
Watkins Glen is een plaats in de Finger Lakes Region. Een gebied met elf lange, smalle gletsjermeren in een heuvelachtig landschap. De plaats ligt aan Seneca Lake.

Wij bezoeken er het Watkins Glen State Park. Van hieruit kun je de Gorge Trail lopen, een pad met héél véél trappen langs watervallen en stroomversnellingen (foto). Het is 4,5 km heen en terug.
De kloof is werkelijk schitterend en soms zo smal is dat je onder overhangende rotsen door loopt waar je regelmatig in je nek gewaterd wordt en twee keer achter een waterval langs moet . Wel lekker trouwens met die hitte.
Met het zweet in straaltjes langs onze ruggen en vermoeid van de vele trappen komen we weer bij de camper waar we even uitblazen met een koel drankje.
Voordat we naar de camping rijden stoppen we nog even bij het Seneca Lake.

Dinsdag 25 mei 2010

Om half zeven gaan we naar beneden met onze bagage om in de hotellobby nog even een bak koffie te drinken. De portier komt al naar ons toe. We geven even door dat we om kwart voor 7 een taxi nodig hebben naar Newark Airport. Als alles goed gegaan is, worden we daar bij een van de hotels opgehaald door de camperverhuurder.
De rit begint goed, maar eenmaal in Newark is onzeTaxidriver, om het op zijn van Gaals te zeggen, der Autobahn kwait. Hilfe! (vert.: de weg kwijt. Help!). We hadden hem beter onze tomtom even kunnen lenen. Hij zet gelukkig wel zijn taximeter stil, die inmiddels opgelopen is tot boven de $60. Na een rondje rond het vliegveld gaat hij maar eens informeren bij het Hilton en dan blijkt dat we er vlakbij zijn.
Tot onze geruststelling staat het busje van Moturis er al en even later komt de chauffeur aanlopen en vraagt naar Elbert (Henk’s eerste naam is Albert). Hij springt bijna een gat in de lucht als het blijkt te kloppen. Dan vertelt hij dat hij net gepensioneerd is en dat dit zijn eerste ritje is voor Moturis. We zien de bui al hangen en ja hoor: ook hij gaat een paar keer verkeerd en rijdt gewoon over een drempel naar een andere baan op de snelweg als hij merkt dat hij op de verkeerde afslag zit.
Telkens als hij weer op de goede weg zit, steekt hij zijn arm omhoog en slaakt een vreugdekreet. Het is een gezellige baas en we hebben reuze lol. Hij zegt dat hij ons de toeristische route laat zien en vertelt honderd uit. Wat kan ons het schelen, we hebben tijd genoeg.
We maken een rondje door een prachtwijk (wij noemen het een Garland wijk) en rijden via de mooie heuvelachtige, bosrijke Pallisade Interstate Parkway naar Moturis in Tappan.
Na het instructiefilmpje en het nodige papierwerk is de camper voorgereden en kunnen we hem gaan bekijken. Wat een mooi ding! Veel nieuwer dan de vorige, hij heeft nog geen 5.000 mijl gereden. Onder het rijden blijkt ook dat hij niet rammelt en dat er onder het rijden geen laden of deurtjes openvliegen. We hebben zelfs tv aan boord en een matras met afstandbediening waarmee je deze harder of zachter kunt maken. Hadden we in het hotel ook, maar daar zaten de knopjes op de matras zelf.
De bagageruimte is veel groter, hier passen met gemak onze koffers en voorraad in. We vragen een extra deken en krijgen die zonder problemen. Nu kunnen we ons niet voorstellen dat we die nodig zullen hebben, want het is ontzettend warm. Maar uit ervaring weten we dat het in de bergen erg koud kan zijn.
Om 10.45 uur kunnen we op weg met ons rijdende kasteel (het ding heet Chateau). We rijden naar het plaatsje Monroe (hier hebben ze ook al een plaats naar jullie genoemd Angie en Garland!) waar we de Walmart bezoeken voor onze eerste boodschappen. Het wordt weer een heel gesjouw door die enorme zaak, maar het komt goed uit want we begonnen het wandelen in New York net een beetje te missen.
Dan naar onze eerste camping in het plaatsje Florida. Een rustige camping bovenop een heuvel in de bossen.
We skypen nog met Dennis en zien Lorelai (dus niet Lorelei) via de webcam: wat een schatje!
Na het inrichten van de camper en het draaien van een wasje kunnen we even lekker met een drankje gaan zitten.
We vonden New York geweldig, maar dit is wel een verademing na een week in The Big Apple.

Maandag 24 mei 2010-3

Gisteravond naar Top of the Rocks geweest. Dat is het GE (General Electric) Building van 259 meter (70 verdiepingen) hoog in Rockefeller Center, waar je tot 24.00 uur naar boven kunt (foto).

Nog in euforische stemming over de geboorte van onze nieuwe kleindochter gaan we vanochtend op pad naar Battery Park. Een van beide metrokaarten werkt sinds gisteren niet meer en ik moet me steeds via de persoon achter het loketje naar binnen lullen. Maar het is onze laatste dag, dus onze twee laatste subway ritjes.
Battery Park is geen groot park, maar een oase van rust. Alleen in het Castle Clinton is het druk met mensen die daar kaartjes voor de boottochten naar Liberty Island en Ellis Island kopen.
Natuurlijk bekijken we het Netherlands Memorial waar aan één kant een tekst in het Nederlands staat. Indruk maakt The Spere, een beeld dat 3 decennia lang op de Plaza van WTC heeft gestaan en gehavend en wel als herdenkingsmonument in het park is geplaatst (foto).
Aansluitend lopen we naar de Wall Street Area. Het beursgebouw is na 11/9 niet meer voor toeristen toegankelijk, alleen mensen die er wat te zoeken hebben mogen nog naar binnen, uiteraard na een strenge security check.
Het silhouet van de Trinity Church lijkt bijna te worden geplet tussen de machtige contouren van de omringende wolkenkrabbers. Rond de kerk is een kerkhof dat ook te bezoeken is. Een opvallend contrast: aan één kant het bruisende zakelijke leven van Wallstreet en aan de andere kant als symbool van vergankelijkheid het kerkhof.
Voor een tweede keer bezoeken we Ground Zero (foto). We gaan naar het atrium van het World Financial Center en de Wintergarden vanwaar je een goed uitzicht op de bouwput hebt.
Ons valt op dat je op diverse plaatsen herdenkingsmonumenten in de vorm van prachtige koperen muurreliëfs vindt voor de brandweermannen en politiemensen die omgekomen zijn bij de aanslag van nine eleven, zoals ze hier zeggen. We missen echter een monument voor alle andere omgekomen mensen die in de torens aan het werk waren.
Tussen de middag eten we onze eerste BLT sandwich Ina! Schijnbaar een populair zaakje, want er staat een hele rij mannen in pak te wachten op hun broodje. Maar het is het wachten meer dan waard, de broodjes zijn vurrukkulluk.
We wandelen nog wat rond en gaan als laatste naar Woolworth Building waarvan je volgens de beschrijving beslist de spectaculaire lobby moet bezoeken. Het geldt als een van de verborgen bezienswaardigheden van NYC. Als we er aankomen staat er een bordje dat toeristen er niet inmogen! Kom nou, ik ben toch niet voor Jan met de korte achternaam dat hele eind gelopen! Dus de stoute schoenen aan de vermoeide voeten getrokken en naar binnen. Het is inderdaad iets geweldigs, maar we komen niet ver en er is veel meer te bekijken. Er staat een bewaker en met een zielig verhaaltje mogen we nog wel even blijven staan, maar als er nog een stel naar binnen wandelt, worden we toch snel naar buiten gebonjourd. Jammer.
Dan alweer ons laatste ritje met de New Yorkse subway terug naar het hotel.

Maandag 24 mei 2010-2

Allereerst even het nieuws over onze nieuwe kleindochter: haar naam is Lorelei, roepnaam Lory. Datum en tijd van geboorte: maandag 24 mei 2010 om 0.10 uur.Omgerekend naar Europese gewichtsnormen is haar gewicht tegen de 7 pond.
Geboren is Lory in de auto op een parkeerplaats op weg naar het ziekenhuis. De ambulance was nog niet gearriveerd toen ze geboren werd. Bij de vorige bevallingen duurde het allemaal veel langer en moesten de weeen opgewekt worden, vandaar dat Amy en Dennis dachten dat ze nog alle tijd hadden. Maar daar dacht Lory anders over. Moeder en kind verkeren in blakende gezondheid.
Jill, de oudste zus van Amy was zo lief om ons wat foto's door te sturen, waarvan één hierbij.
Vast bedankt voor de felicitaties die we mochten ontvangen.

Maandag 24 mei 2010

HOERA! WE ZIJN DE TROTSE OPA EN OMA VAN EEN VIJFDE KLEINKIND EN HET IS EEN MEISJE!
Vannacht om 3.30 uur belde Dennis. Onze nieuwe kleindochter is geboren OP EEN PARKEERPLAATS!
Toen ze onderweg naar het ziekenhuis merkten dat ze het niet gingen redden, is Dennis de eerste parkeerplaats die ze tegenkwamen opgereden en heeft hij 911 gebeld en daar is hun dochter geboren.
Vanaf die parkeerplaats belde Dennis ons. Voor zover bekend op dat moment, was alles goed met moeder en kind. Amy en de baby lagen in de ambulance, klaar om naar het ziekenhuis te worden gebracht voor alle gebruikelijke onderzoekjes.
Verdere details weten we nog niet zoals gewicht of naam. We weten zelfs niet of de geboortedatum 23 of 24 mei is. Toen Dennis belde was het bij hen 0.30 uur.
Verdere bijzonderheden volgen.

Zondag 23 mei 2010

We gaan lopend naar Rockefeller Center, is niet ver bij ons vandaan. Het is niet zo warm als voorgaande dagen, de toppen van de wolkenkrabbers zitten nog in de mist. Op Broadway is markt met Times Square als achtergronddecor.
Bij Rockefeller Center komen we eerst langs Radio City Music Hall één van de grootste theaters ter wereld. De Lower Plaza bestaat uit een groot terras en hoewel het al bijna 10 uur is, is het nog niet geopend. Het gouden kitschbeeld van Prometheus wordt druk gefotografeerd. Om de Plaza heen staan alle vlaggen van de VN. We gaan GE Building binnen om o.a. de muurschilderingen te bewonderen.
Het is zondag en de winkels in The Concourse, een ondergronds winkelcentrum, zijn gesloten.
Voor het International Building staat een bronzen beeld van Atlas (foto).
Op 5th Avenue gaan we St. Patrick’s Cathedral binnen. Het zou een oase van rust zijn, maar het lijkt wel een jodenkerk, wat een geroezemoes en wat een volk.
Over Joden gesproken: op 5th Avenue komen we overal afzettingen tegen en er worden bussen vol mensen uitgeladen. De 'Salute to Israel parade' wordt gehouden omdat het Israelische onafhankelijkheidsdag is. Het is de grootste Joodse parade ter wereld en duurt van 11.00 tot 16.00 uur.
Vervolgens lopen we Trump Tower binnen. Dit is een van de (drie of vier) wolkenkrabbers die Donald Trump in NYC neer heeft laten zetten. Het is binnen een en al spiegel, spiegel, glim, glim, bling, bling. In het atrium is tegen een van de wanden een enorme waterval.
We nemen er een lekkere cappuccino op het binnenterras. Dan gaan we naar de benedenetage voor onze sanitaire behoefte. Dus als je het nog niet wist: we hebben bij Donald Trump gep...
Als we weer buiten komen is de parade begonnen (foto) en we staan er een poosje naar te kijken. Onder veel vlag- en keppelvertoon lopen groepen mensen over de Avenue met hier en daar een muziekband. Op gegeven moment gaat het gescandeer van de Israelische jeugd die meeloopt ons tegenstaan.
Ineens zien we een vent met een Hitlersnor(!!??!!) tussen het publiek staan. Ik maak stiekum een foto van hem, waarna hij me aanspreekt. Ik denk eerst dat hij me door heeft, maar hij vraagt naar mijn camera (oef!). Hij is fotograaf en heeft dezelfde. Hij blijkt toch Joods te zijn, zijn naam is Cohen zie ik op de perstag die hij omheeft.
We wandelen naar de Subway en gaan ondergronds terug naar Times Square. Hier nemen we een hamburgertje bij de Mac, tenminste als het lukt. Als ik twee hamburgers bestel, kijkt de gast achter de balie, die niet al te slim oogt, eerst op zijn toetsenbordje, zoekt even en kijkt vervolgens mij weer aan met een blik van: huh?? hamburger??? Wa is da??? Er moet een collega aan te pas komen om hem het goede toetsje aan te wijzen. Misschien is de hamburger een zeldzaam verkocht produkt bij zijn toko??
We lopen naar de 8th Ave en gaan winkeltje in-winkeltje uit terug naar het hotel.

Zaterdag 22 mei 2010 deel 2

Vanavond nog even de benen wezen strekken en naar Columbus Circle gelopen. Speciaal voor jou een foto van Mister Columbus himself Dennis.

Zaterdag 22 mei 2010

Gisteravond nog even over Times Square geslenterd, zal niet de laatste keer zijn, want het is dichtbij ons hotel. Er loopt ontzettend veel politie, heeft waarschijnlijk nog te maken met die mislukte aanslag hier van een paar weken geleden.


We subwayen vanochtend naar Brooklyn. Leuke bijkomstigheid: Henk en ik hebben in een ver verleden in Breukelen gewoond, waar dit stadsdeel naar genoemd is.
Onvoorstelbaar, hoe uitgebreid het metronet hier is. Het beslaat niet alleen Manhattan, maar je kunt ondergronds tot in de verste uiteinden van alle stadsdelen van NYC komen. De meeste subway stations zien er niet uit: veel verouderde, slecht onderhouden zut en meestal erg smerig. Gewoon niet naar kijken, het is wel de meest efficiënte manier om van a naar b te komen.
In Brooklyn even navraag gedaan waar we heen moeten ‘to walk Brooklyn Bridge’. Een uiterst vriendelijke‘young black lady’ legt ons uit hoe we er het beste komen.
Je moet op de goede plek je wandeling beginnen, want er zijn maar 2 mogelijkheden om in de voor voetgangers en fietsers bestemde middenstrook te komen die over Brooklyn Bridge loopt. Na een tijdje wandelen, komt de beroemde brug eindelijk in beeld. Fantastisch om er overheen te lopen. Het zicht naar beide kanten wordt wat belemmerd door de rijstroken van de auto’s die een stukje lager gelegen zijn. Maar de interessante constructie van de brug kunnen we uitstekend bekijken.
Aan de andere kant moeten we ook weer een heel eind doorlopen voordat we van de strook afkunnen. Dan lopen we weer een stuk terug naar South Street Seaport aan East River. Een oude haven die weer nieuw leven ingeblazen is en nu dient als openlucht scheepvaartmuseum. Een stukje historisch Manhattan waar het bruist van de activiteiten.
Aan Pier 16 ligt een aantal oude schepen ter bezichtiging. Op Pier 17 is een shoppingmall van meerdere verdiepingen. Een van de verdiepingen is de Food Court, waar je heerlijk kunt eten en wat we dus ook doen.
Buiten heb je aan één kant een goede blik op Brooklyn Bridge en aan de andere op de historische schepen.
Dan gaan we naar Columbus Circle met in het midden een zuil met het beeld van Columbus (verrassend). Rondom de zuil staan bankjes en er zijn fonteinen. Het is er weer een gezellige boel. Rondom het plein staat een stel glimmende gebouwen waaronder Trump International Hotel and Tower met een transparante (fotogenieke) globe ervoor.
Op de hoek van Central Park is een informele bijeenkomst van politiemensen uit Londen, Ottawa en New York. Ze hebben er duidelijk lol in. We spreken nog even een Londense detective met een Bobby-helm en een korte broek in de kleuren van de Engelse vlag. Leuke combi, jammer dat ze er in Londen niet zo bijlopen.

Vrijdag 21 mei 2010

Vandaag een relaxte ochtend doorgebracht op de boot van de Circle Line, die in 3 uur rondom Manhattan vaart. Maar voordat het zover is, is het weer veel wachten en in de rij staan. (zie foto Henk, dit keer van de voorkant Carla!) Ik schrik me rot als er vlak naast me ineens een vrouw begint te bulderen om ons de regels van de Circle Line toe te schreeuwen. Ze heeft wel gelijk ieders aandacht, wat natuurlijk de bedoeling is. Maar als ze klaar is, moet ik me inhouden om niet ‘Jawohl’ terug te brullen. We kunnen voor $7,- een isoleerbeker met deksel kopen, die we onderweg onbeperkt kunnen vullen met koffie, thee of frisdrank. Wij kopen er een en met ons veel medepassagiers. Het lijkt wel of iedereen met een collectebus de boot op komt.
Het is het wachten meer dan waard, we hebben een schitterende blik op Manhattan vanaf het water en zien zo ook delen waar we niet komen, we varen vlak langs het vrijheidsbeeld en onder alle bruggen door die Manhattan met het vaste land verbinden.
Om 13.00 uur zijn we weer terug. Naast de pier waarvandaan we vertrokken zijn, ligt het 300m lange vliegdekschip Intrepid, dat nu ingericht is als museum: Intrepid Sea Air Space Museum. Op het dek staat een bonte verzameling van afgedankte vliegtuigen waaronder een Concorde. We moeten hier wel aan jullie denken Irene en Bob!
Aan weer een volgende pier is het enorme passagiersschip de Queen Mary 2 aangemeerd, die we vanuit onze hotelkamer kunnen zien liggen.
Vervolgens gaan we naar Central Park. We moeten eerst nog een stuk over 5th Ave en zien o.a. winkels van Gucci, Louis Vuiton en Armani.
In Central Park is het met dit prachtige weer een drukte van belang. Overal lopen, liggen, zitten mensen en we zien veel straatmuzikanten. Het klinkt nog goed ook allemaal. Op een bepaald moment zien we een hele groep mensen staan juichen en klappen. Hier geeft een groep negers een streetdance demonstratie en ze zijn goed! Er is ook een Michael Jackson bij. We staan er een tijdje te kijken en ik natuurlijk te fotograferen.
Het is een prachtig park met veel mooie lanen en vijvers en we hebben heel wat bankjes uitgeprobeerd. Tot slot bezoeken we het Imagine monument ter ere van John Lennon en maken nog een foto van het Dakota Hotel aan de overkant, waar John Lennon altijd verbleef met Yoko Ono als hij in New York was. Het was ook voor dit hotel dat hij werd doodgeschoten.
Weer veel moois gezien vandaag.

20 mei 2010

Gisteravond nog naar Times Square geweest om het reclame geknipper en geflikker bij avond te bekijken. De trap waar we die ochtend met z'n tweetjes op stonden, is nu tjokvol met mensen.

Vandaag is de lucht stralend blauw en de temperatuur loopt op tot 25 graden. 

Ons ontbijt kopen we bij de supermarkt op de hoek. In de hotellobby halen we er een bak heerlijke Starbucks koffie bij (gratis). De tickets voor Empire State Building boeken we online, die kunnen we in het business center van het hotel uitprinten.

Vandaag zijn we met de subway een paar keer de mist in gegaan en hebben we ook ondergronds heel wat metertjes lopend afgelegd.

We beginnen met Empire State Building. Omdat we vroeg zijn, valt de drukte nog wel mee. Dat beseffen we als we de rijen zien wanneer we het gebouw weer verlaten.

We leggen ook hier hele afstanden te voet af, maar het is wel in het Empire State Building waar we lopen he! In etappes bereiken we het observatiedek op de 86ste etage. Het uitzicht is subliem (foto).

Dan de hele procedure, behalve de security check, in omgekeerde volgorde en we staan weer buiten.

Vervolgens naar Madison Square Park (niet te verwarren met Madison Square Garden) waar het Flatiron Building de show steelt (foto).

Verder lopen we naar Union Square Park en naar het hart van Greenwich Village: Washington Square Park. Een park met een soort Arc de Triomf en een ruim plein waar mensen rond een fontein zitten en hier en daar wordt muziek gemaakt. Een heel lekker sfeertje hier. In de parken kiezen we de bankjes in de schaduw, want het is inmiddels bloedje warm geworden.

Dan wandelen we door enkele leuke typische straten waaronder Christopher Street, het centrum van de homoseksuele gemeenschap van the Village. Een van de zijstraatjes heet danook Gay Street.

Dan keren we vermoeid weer hotelwaarts.

woensdag 19 mei 2010

New York City. Wat een stad: GE-WEL-DIG!

Eerst even bedankt voor de reacties op de weblog.

We hebben tamelijk goed geslapen vannacht alleen kort: om half 3 rechtop in ons bedje. We hadden nog niet het normale aantal slaapuren achter de rug, maar zo werkt je inwendige klokje niet, de timer gaf aan dat de nacht voorbij was en dan is het afgelopen met slapen. Toch nog maar een poosje blijven liggen, maar om een uur of 5 houden we het niet meer uit en staan we maar op.

Na ons ontbijtje van de Deli aan de overkant gaan we op weg.

Vandaag geen last gehad van pijpestelen en de weersvoorspellingen voor de rest van de week zijn zeer gunstig.

Eerst lopen we naar Times Square: wohohohohow!!!! Wat een plek om je verblijf in NYC te beginnen. Omdat we natuurlijk idioot vroeg zijn, is het er nog niet druk en we gaan eerst naar het midden van het plein om er goed rond te kijken en lopen er dan op ons gemak helemaal overheen. Het is een en al theater en reclame. (foto)

Verder komen we door het leuke Bryant Park, Grand Central Station met zijn enorme hal (foto), zien Chrysler Building en United Nations Headquarters, het complex van de Verenigde Naties en nog veel andere bekende en minder bekende plekken.
Tussen de middag gaan we terug naar het hotel voor lunch en wat rust.

’s Middags gaan we naar Ground Zero. Als je de subway uitkomt, sta je meteen voor de afzetting rond de bouwput waarachter druk gewerkt wordt en beseffend wat hier gebeurd is, grijpt het je echt naar de keel.
We gaan naar de Memorial Preview Site, een soort museum waar de herinnering in ere gehouden wordt.
Tot slot naar de Starbucks voor een heerlijke vanille latte.

We hadden vanochtend eerst voor elk een 7-dagen subwaycard gekocht en zijn na één dag al ervaren subwaygebruikers. Een prima manier om je te verplaatsen in deze stad.

18 mei 2010

Hier ons eerste berichtje uit de US of A.
Onze reis is voorspoedig verlopen, gelukkig geen vulkaanterreur meer. Om 16.15 landen we op JFK Int. Airport in New York en 'it's pissing down! Geen vrolijke aanblik dus. Dan gaan we de securitymolen in, waar we ruim een uur over doen. We hebben ons voorbereid op een quiz, maar het is alleen vingerafdrukken, foto's nemen en een hoop gestempel van Amerikaanse kant. En dan zijn we door naar de volgende ronde!
De koffers ophalen, die waarschijnlijk al behoorlijk misselijk zijn van de vele rondjes op de lopende band en dan in de rij voor de douane, wat onverwacht soepeltjes verloopt.
Dan de finale: vervoer naar Manhattan. We melden ons bij een jongedame, die vervoer voor ons regelt. Dan weer wachten, maar daar zijn we inmiddels expert in. Na een half uur verschijnt een chagrijnige neger die voor ons uit de hal doorrent, we verliezen hem bijna uit het oog. Hij leidt ons naar een busje wat op twee plaatsen na al volzit, propt onze bagage achterin en commandeert: get in. In de stromende regen rijden we door de gribus en andere wijken waar je niet vrolijk van wordt (de regen werkt ook niet mee) naar ons hotel. Niet bepaald een gunstig uithangbord voor NY, want alle toeristen die naar Manhattan gaan komen hier langs. Onze 'vrolijke' chauffeur, die geen boe of bah zegt, manouvreert en navigeert ons wel perfect door de drukte van de New Yorkse straten en na 1uur en 15 minuten worden wij als eersten voor ons hotel gedropt. Het personeel van het hotel is zeer vriendelijk en even later bewonderen we onze prachtige hotelkamer. We waren nog van plan om even buiten de buurt een beetje te verkennen, maar dankzij onze vermoeidheid en de regen stellen we dat uit tot morgen en wachten niet al te lang meer voor we ons kingsize bed induiken.

Reacties

Dinsdag 18 mei vertrekken Henk en ik voor 2 maanden naar de VS. Als alles volgens plan verloopt, vertrekken we om 14.00 uur vanaf Schiphol.
Na een vliegreis van 8 uur komen we om 16.05 uur plaatselijke tijd aan op John F. Kennedy Int. Airport in New York.
We blijven één week in New York.
Op 25 mei halen we de camper op en vertrekken we richting westen.
Op onze weg bezoeken we de nodige bezienswaardigheden, waarvan we onze ‘volgers’ via deze weblog op de hoogte proberen te houden.
Rond 7 juli komen we aan bij Dennis en zijn gezin op Camano Island.
Vertrek uit de VS: dinsdag 20 juli 2010 om 12.55 uur vanaf Seattle Tacoma Intl Arpt naar Schiphol.
Aankomst: 21 juli 7.45 uur.

De eenvoudigste manier om een reactie op deze weblog te plaatsen gaat als volgt (je hoeft dan geen google account aan te maken):
Klik op reacties onderaan ons bericht. In het veld wat dan aan de rechterkant verschijnt waarboven staat ‘Laat een reactie achter’ kun je een berichtje plaatsen.
Als je je naam onderaan het bericht zet en anoniem aanklikt, daarna op ‘reactie publiceren’ klikt wordt je reactie geplaatst.
Mocht het niet lukken met de weblog: een e-mail kan altijd, we kunnen onderweg gewoon onze mail ontvangen: a.verhaaff@chello.nl