Maandag 31 mei 2010

Gisteravond een geanimeerd gesprek gehad met onze Amerikaanse buren op de camping. Zij zijn met twee gezinnen: 4 volwassenen, 5 kinderen en een hond. En dat allemaal in één camper die wel wat groter is dan de onze, maar niet veel.

De camping ligt aan een spoorlijn. Dat is geen probleem, ware het niet dat de treinen die ’s nachts voorbijdenderen dat onder luid getoeter doen.
Gisteren maakte ik melding van parkjes met Amerikaanse vlaggetjes. Nu zijn we erachter dat het kerkhoven zijn. Van een afstand ziet het eruit als een grasveld, maar van dichtbij zie je dat er verzonken tegels met opschriften in het gras geplaatst zijn. Zodoende kunnen ze er gewoon overheen met de grasmaaier. Hier lig je na je dood dus letterlijk onder de groene zoden.
Het landschap waar we doorheenkomen is zo plat als een dime (Am. dubbeltje) en op de radio draaien ze een nummer van Lois Lane. Het is dat er elektriciteitsdraden langs de wegen lopen, anders zouden we ons in Nederland wanen.
We komen voorbij de stad Toledo en zien de goedkoopste benzineprijs tot nu toe: $ 2,30 per galon (= 3,8 liter). Gelijk maar even onze slurpbak volgooien. (Even ter vergelijking: in 2008 betaalden we boven de $ 4,- per galon).
Tot nu toe was het zonnig, maar ineens begint het te betrekken. Er komt een dreigende donkere lucht aan, we zien het bliksemen en er steekt een harde wind op, die het zand omhoog blaast. Met in mijn achterhoofd de beelden van Discovery kijk ik benauwd om me heen of ik ergens een tornado kan ontdekken. Even later begint het te gieten, geen pijpestelen maar ouwewijven met klompen (hier dus cowboyboots).
Even plotseling als het begon, houdt het slechte weer ook weer op en schijnt de zon weer. Het radioprogramma wordt diverse malen onderbroken voor ‘thunderstorm warnings’.
Het wordt heuvelachtiger en we komen de staat Indiana binnen. We rijden van hieruit de Amish Culture and Crafts Route en algauw zien we de eerste Amish familie in een paard en wagentje. Ik stap gauw uit om een foto te maken, niet wetend hoe ze zullen reageren, maar ze lachen en zwaaien ons toe.
Aan de rechterkant van de weg is een speciale strook voor de wagentjes, te zien aan de paardenpoep die daar overal ligt.
We willen naar Shipshewana waar het Amish Market Center is, met huisstijl restaurants en winkels met handgemaakte produkten. Het weer slaat echter voor de tweede keer om, dus besluiten we dat morgen te gaan doen.
Op de camping aangekomen giet het weer en een van de medewerkers komt ons met een paraplu uit de camper halen om in te checken.